دنیزلی پس از بازی در حالی که می شد تفکر و ناراحتی و عصبانیت را توامان در چهره اش دید گفت: «این تیم خیلی کار دارد، حداقل 5 هفته!»
هنگامه ای که دنیزلی پرسپولیس را تحویل گرفت، همه اهالی فوتبال و رسانه ها و تماشاگران با علاقه و کنجکاوی معمولی ترین اتفاقات این تیم را زیر نظر گرفتند و در صدد آنالیز و بازتاب آن برآمدند.
شاید بیشتر از همه تماشاگران انتظار دگرگون شدن تیمشان را می کشیدند. آنها می پنداشتند که جام تلخ بدشانسی و شکست، یک شبه به انبوهی از شربت های خوشمزه تبدیل خواهد شد.
اما به تمام چرک های زخم قدیمی پرسپولیس خود را نمایان کرد تا همه متوجه این شوند که این پرسپولیس بیماری عجیبی دارد. بیماری که یک نیم فصل کامل فرصت رشد و نمو داشت و حسابی ریشه کرده است.
1- مردان بی روحیه
بازیکنان پرسپولیس به چه می اندیشند؟ در حین بازی چه دغدغه هایی به سراغشان می آید؟ مگر نه اینکه یک بازیکن در طول 90 دقیقه بازی باید تمام تمرکز خود را در مستطیل سبز حفظ کند؟ پس چرا و چگونه اینگونه می شود؟
در صحنه پنالتی کاملاً می شد ضعف روحی و روانی پرسپولیسی ها را مشاهده کرد. از آنجایی که یک تیم همیشه پنالتی زن مشخصی دارد، باید این بازیکن علاوه بر اینکه در تمرینات تمرین پنالتی کند، باید بر روح و روان خود کار کند تا در هر شرایطی قدرت پشت توپ قرار گرفتن را داشته باشد.
اما نه مازیار زارع، نه محمد نوری و نه هیچکدام از پرسپولیسی ها توان روحی پنالتی زدن نداشتند و با نمایشی مضحک این وظیفه خود را به دوش مهدوی کیا سپردند. وی هم همان کاری را کرد که نبایدذ می کرد. همانی شد که نباید می شد.
نتیجه: دنیزلی باید اعتماد به نفس پرسپولیسی ها را تقویت کند. تمرینات روانی واجب تر از ناهارهای دسته جمعی است!
2- دروازه بان
روی گل اول بیش از همه معمارزاده مقصر بود. دروازه بانی که فراموش کرده بود مهمترین رسالتش مهار توپ و حفاظت از دروازه اش است. حتی شنیده شده است که این دروازه بان به دلیل آنکه توپ به بینی اش( عمل کرده!) نخورد، صورتش را کنار کشیده است تا ...!
در خط دفاعی پرسپولیس مهره های قابل اتکایی حضور ندارد. مسئولین تیم موفق به جذب یک مدافع شش دانگ و استاندارد نشدند و این خود معضلی بزرگ و اساسی برای دنیزلی است.
در خط هافبک تمام تقابل های رو در رو به نفع ملوانی ها به پایان رسید. هافبک های دفاعی نتوانستند دوندگی و جنگندگی لازم را داشته باشند و هافبک های هجومی در بازیسازی و خلق موقعیت برای مهاجمان ناکام و ناموفق بودند.
نتیجه: دنیزلی باید روی همه چیز کار کند. در صورت امکان دروازه بانش را هم عوض کند. ریسک بهتر از گل بد خوردن است!